آلرژی در کودکان، دلایل و درمان آن (بخش اول)

 اگر یکی از والدین بیولوژیک کودک تب یونجه یا آلرژی حیوانات خانگی داشته باشد، احتمالی ۴۰ تا ۵۰ درصدی وجود دارد که کودک نیز نوعی آلرژی داشته باشد. این احتمال درصورتی‌که هر دو والد بیولوژیک آلرژی داشته باشند، به ۷۵ تا ۸۰ درصد افزایش می‌یابد. همچنین اعضای خانواده ممکن است از لحاظ چیزهایی که به آنها آلرژی دارند تا حد زیادی با هم تفاوت داشته باشند.در این مطلب می‌توانید با آلرژی، دلایل و درمان آن و همچنین پیشگیری از ایجاد آلرژی در کودکان آشنا شوید.
 

آلرژی یک واکنش ایمنی به ماده‌ای در محیط است که به آلرژن یعنی مادهٔ آلرژی‌زا ایجاد می‌شود. هنگامی که یک کودک مبتلا به آلرژی از طریق دست زدن، تنفس، خوردن یا تزریق آن با مادهٔ آلرژی‌زایی تماس پیدا می‌کند، بدن او به اشتباه آن را یک مهاجم خطرناک تلقی می‌کند و هیستامین‌ها و دیگر مواد شیمیایی را برای مبارزه با آن در بدن آزاد خواهد کرد.
این مواد شیمیایی بدن را تحریک می‌کنند و باعث ایجاد علائمی مانند آبریزش بینی، عطسه، خارش و سرفه می‌شوند. علائم می‌توانند خفیف یا شدید، متناوب، به عنوان مثال فصلی یا به دلیل قرارگیری مداوم در معرض مادهٔ آلرژی‌زا پایدار باشند.
در برخی موارد، مادهٔ آلرژی‌زا می‌تواند واکنش حادی ایجاد کند که شوک آنافیلاکتیک یا آنافیلاکسی نامیده می‌شود. این مورد یک وضعیت اورژانسی است، زیرا علائم از جمله مشکل در تنفس و ورم بدن می‌تواند زندگی شخص را تهدید کند.
 

آلرژن‌های محتمل شامل مواد غذایی، داروها، حشرات، شورهٔ حیوانات، هیره‌ها یعنی کنهٔ گرد وغبار که مایت نیز نامیده می‌شود، کپک و گرده مثل گردهٔ گیاهان موجود در هواست. مواد آلرژی‌زا می‌تواند به عنوان مثال، مشکلات تنفسی مثلاً در آلرژی‌های بینی یا رینیت آلرژیک که یک التهاب مخاط بینی آلرژیک است، مشکلات پوستی مانند اگزما یا مشکلات رودۀ ناشی از آلرژی‌های غذایی ایجاد کنند.
کودکان و نوپایان بعید است که تب یونجه یا آلرژی‌های فصلی داشته باشند. آلرژی‌های فصلی به چیزهایی مانند گرده و علف، معمولاً تا حدود سه تا چهار سالگی به سراغ کودکان نمی‌آیند. دلیل این موضوع آن است که قرار گرفتن در معرض هر نوع از گرده‌ها فقط برای چند هفته در هر سال است.
 

برخی از علل آلرژی بینی در کودکان به احتمال زیاد موارد زیر هستند:
هیره‌ها: مایت یا هیره‌ها موجودات میکروسکوپی هستند که روی ورقه‌ها یا سلول‌های مرده پوست انسان رشد می‌کنند و تقریباً ۸۵ درصد از افراد مبتلا به آلرژی به هیره آلرژی دارند.
شورۀ حیوانات: دانه‌های سفید و جداشده از پوست و مو که از بدن گربه‌ها، سگ‌ها و دیگر حیوانات کرک‌دار جدا می‌شود.
گرده: به ویژه گردۀ درختان، گیاهان و علف‌های هرز می‌تواند از علل آلرژی باشد.
کپک: قارچ‌هایی که در مکان‌های مرطوب و نم‌دار مانند حمام و زیرزمین یا در هوای آزاد مناطق اقلیمی مرطوب یافت می‌شوند.
بعضی از کودکان به بالش‌های پر یا پتوهای پشمی حساس هستند و اگرچه اکثر متخصصان بر این باورند که دود تنباکو برای کودکان حساسیت‌زا نیست، اما قطعاً می‌تواند علائم آلرژیک آنها را بدتر کند.
 

ایجاد و بروز آلرژی معمولاً زمان می‌برد و با توجه به این موضوع مشخص می‌شود که کودک شما چند بار در معرض مادۀ آلرژی‌زا قرار گرفته است. هر فرد مبتلا به آلرژی، آستانه‌ای در مواجهه با مادۀ آلرژی‌زا دارد. برای اینکه مادۀ آلرژی‌زا ایجاد واکنش کند، این آستانه باید قبلاً پر شده باشد و این ممکن است چند ماه طول بکشد. به همین دلیل است که آلرژی به گرده‌های موجود در هوا که با تب یونجه ارتباط دارد معمولاً چند سال طول می‌کشد تا ایجاد شود.
بنابراین، اگر فرزند شما استعداد آلرژی به شورۀ گربه را به ارث برده، ممکن است برای چند ماه اول زندگی در کنار گربه‌تان هیچ مشکلی نداشته باشد یا ممکن است واکنش خفیفی نشان بدهد. اما یک روز وقتی مقدار تماس با مادۀ آلرژی‌زا به انتهای آستانۀ کودک می‌رسد و به عبارتی آستانۀ تحمل او پر می‌شود، بدن کودک تان واکنش نشان می‌دهد.
 

مشخص کردن علت دقیق آلرژی نیازمند مقداری تحقیق دقیق و گاهی اوقات کمک آزمایشات پزشکی است. یک سرنخ برای کشف علت می‌تواند زمان رخ دادن حملات آلرژی باشد. آلرژی به کپک معمولاً در آب و هوای مرطوب یا بارانی بروز می‌کند و تشخیص آن از سرماخوردگی می‌تواند دشوار باشد. آلرژی به هیره یا حیوانات خانگی اغلب باعث احتقان صبحگاهی در طول سال می‌شود و آلرژی‌های مرتبط با گرده‌های گیاهان بیشتر در بهار، تابستان و پاییز شایع هستند.

دور کردن چند روزهٔ حیوان خانگی‌تان از خانه نمی‌تواند شما را به طور قطع مطمئن کند که کودک تان به حیوانات خانگی آلرژی دارد یا ندارد. مطالعات محققان حاکی از آن است که می‌تواند بیشتر از یک سال طول بکشد تا شورهٔ گربه‌ای که یک سال است دیگر در محیط زندگی کودک نیست، به حالتی دربیاید که دیگر افراد دارای این آلرژی را اذیت نکند. یعنی شورهٔ گربه تا یک سال پس از جدا شدن از بدن گربه می‌تواند افراد را دچار آلرژی کند.
از سوی دیگر، اگر فرزندتان را چند روز از حیوان خانگی خود دور کنید و او بهتر به نظر برسد، در آن صورت شما سرنخ خوب اما نه قطعی‌ای برای آلرژی داشتن کودک تان دارید، چون باید این احتمال را نیز در نظر بگیرید که فرزندتان ممکن است به چیز دیگری در خانه آلرژی داشته باشد.

پس اگر خودتان به پاسخی نرسیدید، وقت آن است که به پزشک کودک تان مراجعه کنید. اگر پزشک معتقد باشد مشکل کودک آلرژی است، احتمال دارد شما را به یک متخصص آسم و آلرژی ارجاع دهد، یا یک آزمایش خون برای اندازه‌گیری سطح آنتی‌بادی‌های آلرژی یعنی IgE موجود در خون کودک تجویز کند. آزمایش خون ممکن است کمتر از آزمایشات پوستی دقیق باشد. بنابراین، اگر نتیجهٔ آزمایش خون نشانگر آلرژی باشد، ممکن است گام بعدی برای کوچولوی شما آزمایش پوست باشد که برای این آزمایش باید به یک متخصص آسم و آلرژی مراجعه کنید.
در طول آزمایش پوست، پزشک متخصص مقدار کمی از مواد آلرژی‌زا شایع را روی پوست کودک اعمال می‌کند. اگر فرزندتان به یک ماده حساسیت داشته باشد، در آن نقطه از پوستش واکنشی شبیه به نیش پشه خواهد داشت. کودکان کوچک‌تر ممکن است واکنش‌های خفیف‌تری نسبت به کودکان بزرگ‌تر داشته باشند اما با وجود این، آزمایشات می‌تواند برای آنها هم مفید باشند.
همچنین در نظر داشته باشید که آزمایشات مشخص می‌کند که فرزندتان در آن زمان به چه چیزی آلرژی دارد اما ممکن است با افزایش سن کودک، نوع آلرژی تغییر کند. اگر نتیجهٔ آزمایش پوست کودک منفی است اما همچنان علائم آلرژی را دارد، بهتر است شش تا ۱۲ ماه بعد، دوباره برای ارزیابی مجدد او را نزد پزشک ببرید.

ادامه دارد...

منبع : سایت مادرشو